गुदमरतो श्वास माझा
वणवा शब्दांनी पेटला
भावनेचा अपमान मी
क्रूरतेने हा सोसला
धगधगत्या आठवणींचे
बंद ओथंबून वाहते
आसवांनी भिजते रात
अन् डोळे ही लाचार ते
मुके माझे शब्द आणि
मुक्या माझ्या यातना
घेऊनी आधार कवितेचा
मनास देते मी संत्वना
माझ्या हृदयात दुःखाचा
पूर दुथडी भरून वाहिला
ना किनारा भेटला अन्
ना जीव कुठे विसावला
नाही बंध माझे कुठे
नाही धागा मोहाचा
तरी ही जीव कसा गुंतला
विचार हा माझा रोजचा
सोनाली रामलाल रसाळ,
कापूसवाडगाव, ता. वैजापूर
